Bloggers-block

‘Heleen, we gaan bloggen!”, appte Hugo vrolijk vandaag. “Yeah!”, reageerde ik enthousiast, ik liet me niet kennen en zou zo’n blog wel even uit mijn mouw schudden. Toevallig had ik gisteren nog een beetje les gekregen in het bloggen. Bij het advocatenkantoor waar ik sinds kort aan het werk ben, worden de advocaten ook aan het bloggen gezet. En als zij het kunnen kan ik het toch ook, dacht ik overmoedig 😉

writers-block

Dat het die advocaten niet allemaal even gemakkelijk af gaat, daar dacht ik maar niet aan. Het is lastig om je veilige jargon los te laten en te schrijven in eenvoudige taal. Je wil volledig zijn, niet al te onnozel overkomen en het moet allemaal wel kloppen wat je schrijft.

Er zijn bij het advocatenkantoor een paar medewerkers die hun collega’s helpen bij het schrijfproces. Zij hebben een mooie workshop ontwikkeld en leren zo kort en bondig te schrijven voor een ander publiek dan de advocaten gewend zijn. Dat levert uiteindelijk goede blogs op, maar kost veel tijd en moeite aan begeleiding. Zo vanzelfsprekend is het dus niet, een goed blog schrijven. Ik wist dat ik net als de advocaten moeite zou hebben met die drempel, maar ik had nog ruim de tijd om mijn stukje te tikken en stelde het nog maar even uit.

Een uur na het eerste appje van Hugo, alweer een nieuw berichtje van hem: ‘Is je blog al af? Ik heb er al twee geschreven!’ Dat Hugo snel is en alles al gedaan heeft terwijl ik nog in de nadenk-modus zit, daaraan ben ik wel gewend. Maar nu moest ik toch wel heel snel in actie komen. Gelukkig dacht ik aan de blogles bij het advocatenkantoor en de tip die ik daar kreeg: ‘Bloggen is vooral een kwestie van doen: gewoon beginnen met typen en daarna schrappen’. En nu ik daarmee ben begonnen, blijkt het stuk al bijna af en vind ik het ook nog leuk om te doen.

De productie van Hugo zal ik niet halen, maar over een paar weken blog ik zeker weer! (HH)